piątek, 30 stycznia 2015

Flaszki we mgle. Co to za szczep? - relacja


Pamiętam jak wczoraj, kiedy organizowałem moją pierwszą degustację w ciemno, ale to już historia. Nie lubię próżni i zabrałem się za kompletowanie butelek do następnej. Pozyskałem 30 butelek z różnych szczepów i regionów, z beczką i bez, zakręcanych i z korkami. W miniony wtorek do lokalu Baltazar by Mondovino zaprosiłem grono znajomych sommelierów i blogerów winnych, aby poprowadzić ich przez niewątpliwie niezapomnianą podróż w głąb własnych zmysłów. Mieli oni za zadanie odgadnąć szczep nie widząc etykiety wina. Proste? Tak się Wam tylko wydaje.

fot. Olaf Kuziemka

Każdy uczestnik degustacji dostał karty do notowania. Po rozlaniu do kieliszków wina zebrani mieli kilka minut, aby określić z jakiego szczepu mają obecnie wino w kieliszkach. Tuż po tym, jak wszyscy podali swoje typy, rozdziewałem butelkę z folii aluminiowej i prezentowałem ją zebranym. W celu podniesienia zdezorientowania degustujących zaserwowałem im parę „jokerów”. Odwiodłem wszystkich od „testowej” atmosfery spotkania. Jedyne, co mogli oni z niego wynieść poza notatkami i listą win była wiedza.

fot. Królestwo Garów

Chateau Dereszla Tokaji Furmint Dry 2013; pierwsze wino bywa czasami tym najtrudniejszym. Odświeżające nuty dojrzałych jabłek, gruszek, majaczące gdzieś w tle brzoskwinia z ananasem, sporo mineralnych akcentów. Czyste wino, przynoszące ziołowe usta, nieźle zrównoważone, niezwykle przyjazne, wręcz pluszowe. Może to Chardonnay albo Riesling? Pierwszak pozostał nieodgadniony. (Lidl - 19,99 zł).

fot. Królestwo Garów 

Marani Sartori 2013. Oldschoolowy szczep Garganega wraca do łask. Na tyle skutecznie, że nuty dojrzałych cytrusów i majaczące w tle akcenty miodu z mineralnym finiszem totalnie zdezorientowały wszystkich. (poszukuje importera).


fot. Królestwo Garów

Rasore Cortese Alto Monderrato DOC 2013 skutecznie mogłoby uchodzić za Vinho verde, jeśli wziąć pod uwagę soczyste i lekkie niuanse skórki od cytryny oraz wszędobylską mineralność. (poszukuje importera).

fot. Królestwo Garów
  
Spy Valley Riesling Marlborough 2013. Tutaj nie było wątpliwości co do szczepu; świeże, miętowo-agrestowe nuty, soczyste, zrównoważone i radosne wino. Szczęśliwie trzyma poziom poprzednich roczników, a momentami ma się ochotę powiedzieć, że to najlepszy rocznik tego wina; jak o każdym poprzednim i do czasu następnego. (Vive le Vin - 74 zł).

fot. Królestwo Garów
 
La Vuelta Mendoza Torrontes 2013; nieoczywiste wino, padały różnego rodzaju oskarżenia: Pinot Gris! Gewurztraminer! Viognier! Żyletkowa kwasowość i nieco narzucający się alkohol sprawiły, że argentyńska biel wywinęła się od rozpoznania. (Mondovino - 38 zł).

fot. Królestwo Garów

Mehofer Gruner Veltliner Riesmen 2012; tutaj mieliśmy zupełnie niestandardowego GV, który uchodził za białe wino z Izraela, Chile, klimaty Alentejo, ktoś zakrzyknął, że to Austria. Jednak sporo nut ziołowo-przyprawowych oraz orzechów, pikantne usta i kremowe nuty suszonych jabłek sprawiły, że było to jedno z bardziej kontrowersyjnych win tego popołudnia. (Krako Slow Wines - 58 zł).

fot. Królestwo Garów

Winnica Saint Vincent Riesling 2013; pierwszy polski akcent degustacji. Albo zaproszeni widzieli przez okrywającą butelkę folię aluminiową albo wyczuli, że to Polskie klimaty. I nie mylili się, jednak rozstrzał szczepowy był dość wąski - Seyval Blanc, Sibera oraz oczywiście Riesling. (cena u producenta - 50 zł).

fot. Królestwo Garów

Concilio Khopfler DOC Gewurztraminer 2013; zielone i szorstkie z uwagi na wysoki alkohol i niską kwasowość oraz nuty płatków róży, skutecznie odwodziło wszystkich od prawidłowej odpowiedzi. Jednak najczęściej padały stwierdzenia, że to Pinot Grigio lub Traminer. Nos wydawał się również nieco Muscatowy. (Wine Lovers/Trezor Wines - 57 zł).

fot. Królestwo Garów

Rasore Roero Arneis Torrato DOCG 2013; pamiętliwa i nieco zwiedziona nutami z wina nr. 3 część orzekła, iż jest to Cortese. Akcenty jabłek i rumianku z równą kwasowością nie pozostawiły złudzeń. (poszukuje importera).

fot. Królestwo Garów
 
Charles Smith Wines Washington Kung Fu Girl Riesling 2013; ponownie przypuszczenia co do Pinot Grigio, jednak bezapelacyjnie orzeczono prawidłowy szczep. Nuty nektarynek i kumkwatów dopełniły dzieła. (Vive le Vin - 68 zł).

fot. Królestwo Garów

Ramon Bilbao Monte Blanco Rueda Verdejo 2013; wahano się pomiędzy Australią i Austrią. Wino na tyle nieoczywiste, że nuty kompotowe, ziołowe i anyżu stanowiły tak mylący mariaż, że dodając do tego niemal balsamiczne usta niejeden Master Sommelier zapomniałby jak się nazywa. (Wine Lovers/Trezor Wines - 37 zł).

fot. Królestwo Garów

Huia Wineyards Riesling 2008; Riesling, Chardonnay, coś białego z Piemontu. Dojrzały nowozelandzki Riesling o nutach białych kwiatów i akcentach świeżych mandarynek, nieco mineralnym finiszu i generalnemu wrażeniu, że ta flaszka nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. (Wines United/Zakręcone Wina - 79,90 zł).

fot. Królestwo Garów

Riesling Riesmein 2012; wariacki Riesling; wanilia, nieco melona, suszonych jabłek, skórki pomarańczy, szczypta utlenionych nut. Świetne wino do dyskusji o stylistyce, nie tylko o szczepie. (Krako Slow Wines - 72 zł).

fot. Królestwo Garów
 
Bodegas Riojanas Rioja Monte Real 2013; dowód na to, iż beczka może totalnie zmienić postrzeganie szczepu. Odmiana Viura pozostała nieodgadniona. - kokosowe nuty, dębina, cieliste, ale nie przytłaczające. (Mondovino - 48 zł).

fot. Królestwo Garów
 
Tibor Gal Egri Bikaver 2011. Kupaż 49% Kekfrancos, 18% Cabernet Franc, 15 Cabernet Sauvignon, 7% Kadarka, 6% Pinot Noir oraz 5% Oporto. Prawdą jest, iż pierwsze czerwone wino po białych jest szokiem. I tak było. Gamay, Schiava, Blaufrankisch, co ciekawe było posądzenie, iż to ewidentnie 100% Cabernet Franc. (Lidl - 24,99 zł).
 
fot. Królestwo Garów

Sun Valley Winery Cabernet Sauvignon Reserve 1993. Oddech przeszłości, który najlepsze czasy miał już za sobą. Przyznano, że na upartego może być to Shiraz. (nieistniejący już importer Varna - 65 zł).

fot. Królestwo Garów
 
Kolejny joker - Piandaccoli Maiorem Rosso di Toscana 2010; 90% Sangiovese nie pozostawiło złudzeń, co to za wino. Ale nuty lukrecji, grafitowe oraz liści laurowych sprawiły, że pojawiały się opcje następujące - Barbera, Chianti albo coś z Veneto. (Krople Wina - 163 zł).


fot. Królestwo Garów

Rasore Barbaresco Torrato 2010; pełna zgoda wśród degustujących co do szczepu; Nebbiolo się przed nimi nie ukryło. (poszukuje importera).

fot. Królestwo Garów
 
Winnica Saint Vincent Pinot Noir 2013; ostatni polski akcent w kieliszkach. Rondo czy Zweigelt? Z czasem nuty Pinotowe zaczęły dominować i większość słusznie zaczęła się skłaniać ku tej odmianie. (cena u producenta - 50 zł).

fot. Królestwo Garów

Quarisa Wines Caravan Durf 2013; pełna szczerość - Petit Sirah w najwyższej formie, jednak skutecznie uwiodło wszystkich w rejony Blaurfankischa, Rondo czy też niezidentyfikowanych Węgier, może garażowych. (Wines United/Zakręcone Wina - 44,90 zł).

fot. Królestwo Garów

Costantino Aria Sicilliane Merlot 2012; nie było sprzeciwu, iż są to Włochy, jednak przeplatające się intensywne nuty czarnych porzeczek i aronii z domieszką słodkich śliwek skutecznie długo odwodziły zebranych od celu. (Krople Wina - 36,50 zł).

fot. Królestwo Garów
  
Rasore Dolcetto d'Ovada 2013. Chyba największy rozstrzał spośród wszystkich win - Zweigelt, Barbera, Merlot, Nero d'Avola i wreszcie Merlot. Niemal nieznane u nas wino o średniej kwasowości i słusznym owocu – idealne jako wino codzienne. (poszukuje importera).

fot. Królestwo Garów

Rasore Barbera d'Alba DOC 2013; atramentowe akcenty wzbogacone o świetną kwasowość i nuty czarnego bzu. Odmiana skutecznie się ukryła - Cabernet Franc, może Loara, Kekfrankos, Zweigelt, Cabernet Sauvignon, czemu nie Hiszpania? (poszukuje importera).

fot. Królestwo Garów
 
Graf Hardegg Pinot Noir vom Schloss 2010; kwintesencja austriackiego Pinot Noir, więc niektórzy już przy nalewaniu go do kieliszków zadecydowali, że to musi być ta odmiana. Podręcznikowo (a może nie?) jagodowy, nieco przyprawowy, trochę mineralny w finiszu. Odrobina prywaty – chciałbym częściej pić takie wina. (Austrovin - 66,70 zł).

fot. Królestwo Garów

I kolejny joker - Benanti Rosso di Verzella Etna Rosso 2011; czymże ty jesteś? Sangiovese czy Nebbiolo? Nieco wycofany nos, jednak jeśli dać mu chwilę oferuje szczupłe nuty borówek i jeżyn. Odmiany Nerello Mascalese i Nerello Cappuccio stworzyły duet nie do odgadnięcia. (Krople Wina - 66 zł.)

fot. Królestwo Garów

Produttori di Portacomaro Ruche di Castagnole Monferrato 2013; prawie zapomniana i nieznana u nas odmiana; lawenda, róża i nuty suchej kory. Osoby, które rozszyfrowały Ruche można było policzyć na palcach jednej ręki. (Riva, do kupienia w: Kotłownia - 75 zł).

fot. Królestwo Garów
 
Paolo Cali Mandragola Frappato DOC Vittoria 2013; czyste wino, sporo nut jagodowych oraz wiśni, nieco pestkowe. Około 15 szczepów tutaj padało, jednak Frappato pozostało nieodgadnione. (Krople Wina - 60,50 zł).

fot. Królestwo Garów

Grenzlandhof Familie Reumann Merlot 2009; Cabernet Sauvignon, coś z Puglii, a może jednak Merlot? Osiemnaście miesięcy w nowych beczkach zrobiło swoje – zintegrowane taniny, świetnie zrównoważone, nagromadzenie nut leśnych owoców. (Austrovin - 101,10 zł).

fot. Królestwo Garów
 
Sartori di Verona Regolo Valpolicella Ripasso Superiore 2011; podejrzliwie popatrzono na kieliszki, pocmokano, zagulgotano, zerknięto na mnie i orzeczono, że to jest kupaż. Może kompletnego składu szczepowego nikt nie podał, ale bezbłędnie kilka osób określiło typ wina. (poszukuje importera).

fot. Królestwo Garów
 
Rasore Barolo Torrato 2009; czymże innym można zakończyć winny maraton w ciemno? Degustujący niemalże chcieli mnie zlinczować za ilość win, odmian i rodzajów, jednak znaleźliśmy kompromis. A właściwie zaproszeni go znaleźli, zgodnie identyfikując Nebbiolo. (poszukuje importera).

fot. Królestwo Garów

Czemu organizuję tego typu degustacje? Odpowiem nieszablonowo - a dlaczego nie? Zbyt często patrzymy na wino przez pryzmat etykiety i nie pozwalamy zawartości butelki "pokazać się w pełni". Klasyfikujemy niebezpiecznie wino po szczepie i nie pozwalamy się zaskoczyć, jesteśmy ślepi na niuanse, aromaty, szepty zawartości kieliszka. Im częściej będziemy degustować w ciemno - tym lepiej zrozumiemy samych siebie w kontekście wina. Zabrzmiało banalnie, ale nie sposób tego inaczej ująć. 

Bardzo dziękuję Tomaszowi Budycie z Baltazar by Mondovino za możliwość zorganizowania tejże degustacji w jego lokalu. Brawa należą się również za wystrój i profesjonalną obsługę, która opanowała bilokację do perfekcji. Podziękowania należą się również wszystkim importerom i producentom, którzy zaryzykowali się zainwestować wina w mój niedorzeczny pomysł.

W degustacji udział wzięli:

Joanna Krzewińska (Królestwo Garów)
Dorota Janik (American Dream Coaching & Translation Services)
Kinga Mazurkiewicz (Cantine Rasore)
Jan Bester (Winkolekcja)
Robert Komosa (Mondovino)
Andrzej Strzelczyk (Le Regina)
Tomasz Kolecki-Majewicz (Wineconsultant)
Olaf Kuziemka (Powinowaci)
Piotr Zieliński (Vino Trio)
Patryk Sochacki (Kotłownia)
oraz przelotnie Tomasz Budyta

piątek, 23 stycznia 2015

New wines in town!

Facebook - Wine Trip Into Your Soul

W życiu degustatora (no co!) zachodzą takie sytuacje, kiedy nie sposób odmówić. Nowy rocznik ulubionego wina, rzadki rocznik sławnego (w dobry sposób) wina czy też – osobista perwersja - degustacja nowości od mini-mikro-tyci-importerów. Miłościwie panujący 2015 już na dobre się rozpoczął, więc trio Winemates (Marcin Soćko, Łukasz Hryniewski oraz Łukasz Czajkowski) i Vive le Vin (Artur Zarzycki) postanowili zwołać siostrzać i brać winną do Alewino położonego na Moko-wybieg-towskiej. Czy było warto wstać tego dnia z łóżka?

WineMike

Artur Zarzycki z Vive le Vin stawia na Nowy Świat – Argentyna i Nowa Zelandia, natomiast trio Winemates zaprezentowało wciąż niedocenianą Portugalię, a konkretnie Douro.

Greywacke Sauvignon Blanc 2014; świeże, miętowo-agresowe nuty, soczyste, zrównoważone i radosne wino. Szczęśliwie trzyma poziom poprzednich roczników, a momentami ma się ochotę powiedzieć, że to najlepszy rocznik tego wina; jak o każdym poprzednim i do czasu następnego.


WineMike

Argentyńska stajnia Manos Negras - Torrontes 2013; rześki owoc, nieco nut mokrej wełny, sporo waniliowych akcentów, przyjazne i niestandardowe. Pinot Noir 2012; czereśniowe nuty, goryczkowe usta ze średnią kwasowością, słuszny owoc. Red Soil Select Pinot Noir 2011; wycofany nos, nuty wiśni i mokrej kory, solidne usta, niestandardowe wydanie tego szczepu.

WineMike

Malbec 2013; zwarte usta, miejscami ociera się o klasykę, ale uparcie ma się wrażenie, że do pospolitych mu daleko. Malbec Stone Soil Select 2011; skupione nuty aronii oraz lukrecji, średnia kwasowość, świetnie się rozwija. Quimay 2011; zamknięty nos, ale warto dać mu nieco czasu, stonowane usta, rozwijające się w stronę nut suszonych warzyw i ziół.


WineMike

Zaha Toko Cabernet Franc 2012; mroczna purpura, niestandardowe podejście do niedocenianego szczepu, sporo konfiturowego owocu, jednak spora kwasowość spina wszystko w bardzo dobrą całość. Malbec Gran Reserva 2012; skoncentrowany owoc, niezła równowaga, jednak zdecydowanie do dekantera. Na doczepkę Novas Gran Reserva 2012 Cabernet Sauvignon/Merlot 2012; niezła beczka, intensywny leśny owoc, długie ze zaskakującą równowagą.

WineMike

Winemates i rodzynek z Chile - Emiliana 2013 Chardonnay/Rousanne/Viognier/Marsanne 2013; miękkie, eukaliptusowe nuty, treściwe usta i zgrabna kwasowość. A teraz robi się poważnie..

WineMike

Powiew świeżości z Douro, nowa szkoła, nowe zasady. Trio z Poeira - Dusty Douro 2010; lekki owoc, świeże i złożone, wydaje się nieco zakurzone, aromaty i usta nieco pikantne z akcentami czarnych porzeczek i śliwek z domieszką lukrecji, nieco spięte usta i zwarte taniny. Tuż obok Po de Poeira Douro 2012; ziemiste, spora tanina, zaleciało klimatami Syrah, ale również suszonymi owocami, całość miękka i równa. Na zamknięcie Poeira Douro 48 Barricas 2010; niemal pluszowe, świetna równowaga, soczysty owoc, majaczące mineralne akcenty, nieco sucha beczka z miętowymi niuansami.


WineMike

Ostatni gracz tego rozdania - Quinta da Falorca. W końcówce Red Dao 2008; dość proste, odświeżające wino. Colheita Seleccionada 2006; szypułkowy nos i usta, sporo nut lukrecji oraz czarnego pieprzu, równa kwasowość. T-nac 2009; nagromadzenie nut wiśni oraz malin, sprężyste i przyjazne. Lagar 2009; gęste wino, solidna struktura i lekkość zarazem, misz-masz leśnych owoców, dymnych akcentów które zepchnęły nieco kwasowość na drugi plan.

WineMike

Czymże byłaby degustacja bez niespodzianek? Jako ciekawostki (straszne słowo) zaprezentowano nieimportowane (jeszcze) trzy perełki.

WineMike

Garrafeira Old Vines 2004; kwiatowy nos, wysoka koncentracja owocu, dojrzałe w ustach (wiśnie, maliny, suszona żurawina), garbniki wespół z kwasowością nieco wystają, co sprawia, że przed nim jeszcze sporo ładnych lat dojrzewania. Touriga Nacional 2005; świetna równowaga, nieco chropowate taniny z czasem znikają i roztapiają w winie, owoc roztopiony w kwasowości, harmonijna struktura, soczyste akcenty śliwek i jagód. I wreszcie Garrafeira 2007; wciąż młode i hedonistyczne, sporo nut ziołowych, niezła kwasowość i długi ziemisty finisz.


WineMike

Od dłuższego czasu obserwuję zarówno Artura, jak i trio z Winemates i muszę przyznać, że odwalają kawał dobrej roboty. W ich katalogach nie ma przypadkowych win, zabłąkanych etykiet ani win pod publiczkę; szczera rozmowa. Obaj są mikroimporterami i - co pewnie zauważyliście - mniejszy nie zawsze może mniej, a więcej niekoniecznie oznacza lepiej.

Facebook - Wine Trip Into Your Soul

poniedziałek, 19 stycznia 2015

Californication - Wine & Food

Facebook - Wine Trip Into Your Soul

Byliście kiedyś oko w oko z Janis Joplin? Autor tych słów miał taką okazję, siedział tuż na wprost niej, kiedy zapewne krzyczała z rozwianymi włosami do mikrofonu „Piece of my heart”. Wszystko było wtedy prostsze, kolory zdawały się być jasno określone, a człowiek za bardzo nie przejmował się jutrem. Jednak czasy hippisów brutalnie minęły bezpowrotnie. Zamiast zamienić parę słów z Janis, długo gapiłem się na jej zdjęcie w warszawskim Hard Rock Cafe, podczas kalifornijskiego panelu zorganizowanego przez Magazyn Wino (Tomasz Prange-Barczyński) i California Wines Polska (Agnieszka Wojtowicz), łączącego wina z tego słonecznego stanu z tamtejszymi daniami.

WineMike

W wieczór poprzedzający tę degustację jakaś myśl przywiała ze wspomnień pewną butelkę Zinfandela. Jak gdybym podświadomie sprowadził tę flaszkę w to deszczowe popołudnie i wciągnął ją na listę serwowanych win; ale o tym na końcu. Jednak nie zaczęliśmy tego dnia od win właściwych, a od miękkiego Ironstone Leaping Horse Merlot 2013, którego zgodnie określiliśmy słowem robiącym obecnie furorę - kalibracyjne. Kiedy wina, potrawy i degustujący zajęli swoje pozycje - zaczęliśmy.

Skrzydełka kurczaka wędzonej według receptury HRC w pikantnym sosie, podawane z dressingami Blue Cheese, Honey-Mustard, chrupiącą marchewką i selerem naciowym.

Duckhorn Sauvignon Blanc 2010 (Wine Express); niezła równowaga, szepczące, równa kwasowość.

Chamisal Stainless Chardonnay 2012 (Mielżyński); poprawne Chardonnay z Cali, ale niewiele więcej.

Jako przyzwyczajony do pikantnych potraw nie odebrałem skrzydełek jako ostre, raczej half-spice. Duckhorn SB nie dogadał się z kurczakiem, zarówno solo (wybijał alkohol), jak i w połączeniu z mikroskopijną ilością dressingu Blue Cheese (dominacja goryczy). Chemisal Chardonnay z kolei sprawnie utemperowało pikanterię dania. Generalnie dressingi pełniły wyłącznie rolę dekoracyjną, gdyż w ogóle nie pasowały do żadnego z win, zarówno solo, jak i w połączeniu z kurczakiem.

Grillowany filet z łososia z dodatkiem słodko-pikantnego Barbecue i masła Maintre d’Butter podawanych z gotowanymi warzywami i puree ziołowym.


WineMike

Robert Mondavi Fume Blanc Napa Valley 2008 (Partner Center); soczyste, zgrabne ułożone, szczere wino ze bardzo dobrym owocem oraz nutami białych kwiatów.

Wente Morning Fog Chardonnay 2012 (Fine Food Group); miodowo-maślane, nieco mineralne, przełamujące stereotyp mdłego-brzoskwiniowego-Chardonnay-z-Kaliforni.

Porównując wina zaproponowane do poprzedniego dania z Mondavim i Wente to trochę jak zestawiać ze sobą trabanta i lambo. Chardonnay nie udźwignęło łososia, szokując natrętnym alkoholem, ale z puree ziołowym stworzyło świetny duet. SB od Mondaviego, kiedy posmarowaliśmy łososia masłem ziołowym – niebo w gębie; rzadko kiedy wino i danie uzupełniają się w ten sposób.

WineMike

Wieprzowe żeberka z sosem Hickory Barbecue z ziemniakami zapiekanymi z serem I pieczonym bekonem, fasolą kowbojską (nie strzelała) i cytrusowym Colesławem.

Original Darkhorse Chardonnay 2012 (Gallo); wino tarasowe, gastronomiczne użyteczne, nadzwyczaj plastyczne, co sprawia, że warto z nim eksperymentować w kuchni..

Delicato Noble Vines 181 Merlot 2012 (Vininova); soczysty owoc, zgrabna kwasowość, jednak odniosłem wrażenie, iż ta flaszka zasługuje na bardziej skomplikowane danie.

WineMike

Dowód na to, że proste wino i proste danie niekonieczne muszą tworzyć zgrany zespół. Mowa o Darkhorse i żeberkach; Chardonnay stawało się jeszcze bardziej bezosobowe niż było degustowane solo. Merlot uratował sprawę; swoją miękkością i soczystym owocem sprawił, że warto było otworzyć zupełnie nie podstawowe wino do sztandarowej pozycji z każdego barbecue.

Fiesta burger – grillowana wołowina, opiekana bułka z dodatkiem salsy Jalapeno, sera Jack, dumowego guacamole, Pico de Gallo, sałaty oraz pomidora z frytkami z patanów.

Black Stallion Cabernet Sauvignon Napa Valley 2011 (Centrum Wina); swego rodzaju podręcznikowy Cab, sporo owocu z niezłą kwasowością.

WineMike

Hess Collection Mount Veeder 19 Block Cuvee Nala Valley 2009 (Sommelier); mimo wieku nadal świeże, bardzo dobry kupaż, żyletkowa kwasowość.

Ironstone Old Vine Zinfandel Reserve 202 Lodi 2012 (Wine Avenue); atłasowy nos, szypułkowa kwasowość, mądrze użyta beczka.


WineMike

Nieco suchy burger stanął na straconej pozycji, jednak Ironstone uratował dzień (naprawdę!). Black Stallion zajął drugą pozycję, ale wyłącznie dlatego, że oczywistym wyborem był Zinfandel. Mount Veeder wydał się ponadprogramowym winem do tak prostego dania (mięso z winem tworzyło wyłącznie mdłe wrażenie wysokoprocentowego alkoholu w ustach).

Brownie z lodami waniliowymi, siekanymi orzechami, sosem czekoladowym Hot Fudge i wisienką.

Gnarly Head Old Vine Zinfandel Lodi 2012 (Centrum Wina); właśnie – to wino opisywałem na początku tekstu. Hedonizm w czystej postaci.

WineMike

Beringer Founders Zinfandel 2011 (Alma); pinotowy nos, stonowane usta, wyciszone.

WineMike
 
Gnarly Head brutalnie skosił Beringera z podium, ale tylko w połączeniu bez lodów, które totalnie nie pasowały do dania i win. Head ze swoimi słodkawymi nutami sprawił, że obok jego połączenia z brownie nikt o zdrowych kubkach smakowych nie przejdzie obojętnie.

Warsztaty łączące wino z jedzeniem są potrzebne. Ale równie ważny jest przekaz i takie poprowadzenie obecnych, żeby świadomie dokonywali wyborów i logiczne argumentowali wybrane wino do konkretnego dania. Przypomina to skok z „to wino mi smakuje/nie smakuje” do „smakuje, gdyż..)”. Nie lubimy sugerowania, co powinno nam smakować, a co nie, prawda? Organizatorzy podzielają moje zdanie, gdyż dalecy byli od tego typu rozumowania. I dobrze. Grunt to poszukiwanie, łączenie i eksperymentowanie.


Facebook - Wine Trip Into Your Soul